Aan alle mooie dingen komt een eind. Dat geldt natuurlijk ook voor een reis door Namibië en Botswana. Het is helaas allemaal weer geschiedenis, maar ik wil toch nog even terugkijken.

Terug naar de hoofdstad van Namibië

Van Etosha rijden we in 6 dagen terug naar Windhoek. Onderweg bezoeken we nog een paar kleinere privé natuurreservaten die ik nog op mijn lijstje had staan; Mount Etjo en de Ameib Ranch in het noorden van het Erongo gebergte. Uiteindelijk staan we echter begin oktober weer bij het autoverhuur bedrijf in Windhoek. We leveren de auto af, gelukkig zonder schade in goede staat. Een paar uur later vliegen we terug naar Amsterdam. Tijd om eens terug te kijken dus.

Droogte in Namibië en Botswana

Wat ons heel erg opviel dit jaar was de droogte in dit deel van Afrika. Nu zijn Namibië en Botswana buiten het regenseizoen in september en oktober natuurlijk altijd behoorlijk droog. Dit jaar was het echter wel heel extreem. Vooral in de Okavango delta in Botswana en in de Caprivistrip in Namibië vond ik de droogte opvallend. Deze gebieden, met een aantal grote rivieren, zijn normaal gesproken zelfs in de droge periode nog redelijk vochtig. Hier en daar zelfs moerassig.

De rivieren waren echter behoorlijk gekrompen in vergelijking met andere jaren. De Khwai river in Moremi zoals ik die ken loopt bijvoorbeeld door een spoelvlakte met moerassen. Vaak kan je daarom de rivier zelf niet zien of bereiken. Nu was deze rivier nauwelijks meer dan een flinke sloot in een droge omgeving. Iets wat op een moeras leek ben ik er dit jaar niet tegengekomen. Klimaatverandering? Wellicht, maar het is me wat te gemakkelijk om alles wat anders is dan vroeger meteen maar toe te schrijven aan klimaatverandering. Ik ben daarom toch wat voorzichtig met zulke snelle conclusies, te meer daar ik natuurlijk geen expert ben. Hoe het ook zij, voor Namibië en Botswana hoop ik dat 2020 een goed regenseizoen brengt. De landen hebben het wel nodig!

Heel veel leeuwen

Ook heel opvallend was het feit dat we enorm veel leeuwen zagen. Veel meer dan tijdens eerdere bezoeken aan Namibië en Botswana in voorgaande jaren. Ook vroeger zagen we regelmatig leeuwen, maar meestal een paar per dag. Er waren echter ook dagen dat we in de grote wildreservaten geen enkele leeuw zagen. Dit jaar zagen we in Moremi, Chobe en Etosha eigenlijk iedere dag veel leeuwen, vaak wel 10 tot 15 leeuwen op één dag. Waarom we dit jaar zo veel meer leeuwen zagen dan voorheen weet ik niet. Wellicht zijn ze vanwege de droogte meer naar de rivieren en de waterputten getrokken waar wij natuurlijk ook waren of misschien zijn er door goed wildbeheer gewoon meer. Ik weet het niet. Hoe het ook zij, voor mij als fotograaf was het natuurlijk geweldig en ik heb dan ook fraaie foto’s en video clips kunnen schieten.

Fotografie

Al voordat we vertrokken had ik me voorgenomen om veel videoclips te maken. Zeker als het om wilde dieren gaat, voegen videoclips een extra dimensie toe. Tijdens vorige bezoeken is dit er echter nogal bij in geschoten. Enerzijds omdat de mogelijkheden om videoclips te maken vrij beperkt waren in de eerste jaren dat ik het zuiden van Afrika bezocht. Daarnaast was ik altijd zo sterk gericht op fotograferen dat ik me meestal te laat bedacht dat ik ook video clips had moeten maken. Dat wilde ik dit jaar dus anders doen.

Nu terugkijkend kan ik alleen maar zeggen dat ik dit voornemen volledig heb kunnen waarmaken. Ik heb honderden videoclips gemaakt van allerlei dieren. Zo veel dat ik me in sommige gevallen nu achteraf zelfs afvraag of ik misschien wat meer foto’s had moeten maken. Het kan verkeren, maar al met al ben ik zeer tevreden met de resultaten. En nu al die foto’s en video’s nog verwerken in een mooie show!

Bijzondere fotolocaties

Omdat ik al vaak in Namibië en Botswana was geweest had ik voorafgaand aan onze trip een aantal minder toeristische locaties geselecteerd waarvan ik dacht daar foto’s te kunnen maken die afwijken van de standaard foto’s die met duizenden op internet circuleren. Zo had ik een aantal locaties geselecteerd  waar ik vanuit een schuilhut zou kunnen fotograferen. Normaal gesproken ben ik geen groot fan van het fotograferen vanuit een schuilhut. Ik verveel me meestal kapot en als je dan het licht ziet veranderen ga ik me al snel afvragen wat ik had kunnen fotograferen als ik niet in die schuilhut had gezeten. Een schuilhut biedt echter ook mogelijkheden die je vaak op een andere manier niet hebt. Zo heb ik een aantal keren in een hut gezeten van waaruit ik net boven de grond kon fotograferen. Met zo’n laag standpunt torenen de dieren als het ware boven je uit. En als de dieren dan heel dichtbij staan geeft dat natuurlijk wel weer een speciale dimensie aan je foto’s.

Negatieve punten

Zijn er dan helemaal geen negatieve punten te noemen over deze reis? Lang nadenken, maar nee, ik kan weinig bedenken. O ja toch. Mijn echtgenote werd in het Chobe Nationale Park gebeten door een aap, waardoor we genoodzaakt waren om anti hondsdolheid vaccinaties te halen. Gelukkig konden we snel terecht in het lokale ziekenhuis van Kasane. Allemaal niet prettig natuurlijk, maar alles is goed afgelopen en het leerde ons ook hoe ziekenhuizen in dit deel van de wereld werken. Een speciale ervaring.

Dit is het laatste bericht in een serie van 8 over onze fotoreis naar Namibië en Botswana in 2019. Het eerste bericht over deze reis vindt u hier