Tijdens onze trip door Patagonië rijden we over de Carretera Austral, de enige weg in het onherbergzame en verlaten noorden van Chileens Patagonië!
Het noorden van Chileens Patagonië
De Carretera Austral, ofwel Zuidelijke weg in letterlijke vertaling, ontsluit het noordelijk deel van Chileens Patagonië. Het is in feite de enige doorgaande weg in dit deel van Chili. In tegenstelling tot wat veel mensen denken is niet het zuiden maar het noorden van Chileens Patagonië het meest woeste en minst toegankelijke deel van Patagonië. Steile bergen en diep ingesneden fjorden bepalen hier het landschap. Het is er ook uitermate vochtig en de berghellingen zijn veelal begroeid met regenwouden. Geen uitnodigend gebied dus en er wonen dan ook maar weinig mensen.
De Carretera Austral
Tot ver in de 20ste eeuw was er geen landverbinding met de ‘beschaving’ in het noorden. Een lange reis per boot over zee of een moeizame tocht te paard door Argentinië waren de enige mogelijkheden om de ‘beschaving’ te bereiken. Uiteindelijk werd in 1976 besloten om een weg aan te leggen vanaf Puerto Montt naar het zuiden; de Carretera Austral. Het was het grootste infrastructuur project van de twintigste eeuw in Chili. Ruim 1200 kilometer weg door één van de meest ontoegankelijke gebieden op onze planeet. De aanleg duurde eindeloos, maar in 2003 werd het voorlopige einde van de weg in Villa O’Higgins bereikt. Op het moment van schrijven (2024) is het traject tussen Puerto Montt en Coyhaique geasfalteerd. De weg ten zuiden van Coyhaique is echter nog steeds grotendeels ‘werk in uitvoering’. Onverhard en soms niet veel meer dan een veredeld karrespoor.
De Carretera Austral: Een mythische weg
Evenals de Ruta Nacional 40 in Argentinië heeft de Carretera Austral een mythische status bij zoekers van het avontuur. De weg loopt door vrijwel onbewoond gebied en is dus deels nog onverhard. Het rijden van de weg geeft je daarom het ‘einde van de wereld’ gevoel dat je zo vaak mist in onze overbevolkte wereld. Daarnaast zijn de landschappen langs de weg ook nog eens schitterend, met een aantal fraaie Nationale Parken en beschermde natuurgebieden. Kortom evenals de Ruta Nacional 40 in Argentinië is ook de Chileense Carretera Austral een must voor avonturiers en natuurliefhebbers.
Regenwouden langs de Carretera Austral
Tussen Puerto Montt en Coyhaique loopt de Carretera Austral door een gebied met regenwouden en diep ingesneden fjorden. De regenwouden zijn weliswaar schitterend, maar helaas moeilijk begaanbaar omdat er weinig paden zijn. De enorme regenval maakt een bezoek ook vaak tot een natte onderneming. Ook wij hadden meer regen dan droog weer. Fotografisch interessant maar iets droger weer was toch ook wel prettig geweest.
Cuevas de marmol
Verder naar het zuiden, voorbij Coyhaique, liggen de Cuevas de Marmol (of Capillas de Marmol zoals ze ook worden genoemd). Deze ‘Marmer grotten’ liggen op eilandjes in het grote meer Lago General Carrera. Dit is een zogenaamd kalksteen karstgebied. Op de eilandjes is deze kalksteen plaatselijk opgelost in en geërodeerd door het water van het meer. Hierdoor zijn een soort grotten in het gesteente ontstaan met bizarre vormen en kleuren. Omdat de eilandjes in het meer liggen heb je dus een boot nodig om er te komen. In het piepkleine plaatsje Rio Puerto Tranquilo zijn boten beschikbaar.
We maakten twee tochten naar de grotten. De eerste keer was een mislukking. We vertrokken in de middag en dan steekt de wind over het meer meestal op. Ik had het idee dat we in een orkaan terecht waren gekomen en we waren blij dat we aan het eind van de middag levend terugkwamen. De tweede keer namen we dus een boot zo vroeg mogelijk in de ochtend. Weinig wind, prima weer zodat we goed konden fotograferen. Toen we aan het eind van de ochtend weer terugkwamen, stak de wind al weer op. Ik vrees dat degenen die na ons kwamen éénzelfde ervaring zouden krijgen als wij een dag eerder.
Patagonia Nationaal Park
Een van de hoogtepunten in dit deel van Patagonië is het Patagonia Nationaal park vlakbij de plaats Cochrane. Het park bestaat uit de ca. 70 kilometer lange vallei van de Chacabuco rivier omgeven door hoge bergen van de Andes. Het is een relatief jong park dat niet zo lang geleden werd gesticht nadat de schapenboeren in de Chacabuco vallei waren uitgekocht.
Het park is goed bereikbaar en opengelegd. Er loopt een (onverharde) weg door de fraaie Chacabuco vallei tot aan de Paso Roballo in Argentinië en er zijn veel wandelpaden aangelegd. In de vallei struikel je over de wilde Guanaco’s. Een prima plaats dus om deze interessante dieren te fotograferen en te filmen. Ook schijnen er vrij veel Poema’s voor te komen, maar deze schuwe kat hebben we helaas niet gezien. We zijn 6 dagen in het park geweest, alle soorten weer meegemaakt, je bent tenslotte in Patagonië, veel gewandeld en veel gezien. Eén van de hoogtepunten van onze Patagonië 2023 trip!
Het laatste stuk van de Carretera Austral
Tussen de plaats Cochrane en Caleta Yungay ligt het laatste traject van de Carretera Austral. De afstand is slechts 120 kilometer, maar omdat de kwaliteit van de weg, laten we zeggen niet overal even geweldig is, deden we er meer dan 4 uur over. In Caleta Yungay loopt de weg als het ware dood tegen het Patagonische ijsveld. Er zijn plannen om de weg ooit helemaal door te trekken, langs dit ijsveld, tot aan Puerto Natales. Hierdoor zou een landverbinding ontstaan vanaf Chili’s hoofdstad Santiago helemaal tot aan het zuiden van Patagonië. Of dit ooit nog gerealiseerd gaat worden is twijfelachtig. Op dit moment kan je vanaf Caleta Yungay met de boot naar Puerto Natales varen, een tocht van ruim 40 uur door de zuid Patagonische fjorden. Deze boottocht heet fraai te zijn, maar 40 uur op een boot zag ik niet zitten en heb ik daarom maar aan mij voorbij laten gaan!
Vanaf Caleta Yungay loopt er nog wel een weg naar Villa O’Higgins nog weer een kilometer of 100 verder naar het zuiden, maar formeel is dit traject geen onderdeel van de Carretera Austral. Vanwege tijdgebrek hebben we dit traject niet gereden.
