Patagonië reis 2023: Ruta Nacional 40

Luchtopname gemaakt met een drone van een onverhard gedeelte van de Ruta Nacional 40 in het zuiden van Argentijns Patagonië
Ruta Nacional 40; luchtfoto van een onverhard stuk in de buurt van Gobernador Gregores. Afgezien van de weg is nergens een spoor van beschaving of leven te zien!

Vanaf El Chaltén rijden we via Gobernador Gregores en Bajo Caracoles over de Ruta Nacional 40 naar het noorden van Chileens Patagonië

Ruta Nacional 40

Het grootste deel van de tijd rijden we op de Ruta Nacional 40 (RN-40). Deze weg loopt evenwijdig aan de bergketen van de Andes van het noorden helemaal naar het uiterste zuidoosten  van Argentinië. Met een lengte van ruim 5000 kilometer is dit één van langste wegen ter wereld. Het traject loopt grotendeels door vrijwel onbewoond gebied en vooral in het zuiden zijn veel stukken nog onverhard. Om al deze redenen oefent de RN-40 een enorme aantrekkingskracht op avonturiers. Het rijden van de hele weg van noord naar zuid wordt dan ook beschouwd als de ultieme uitdaging voor zoekers van het avontuur. De totale route neemt natuurlijk wel een paar weken in beslag.

Er wordt gezegd dat er hard gewerkt wordt om de hele Ruta Nacional 40 te asfalteren, maar veel activiteit om dit voornemen te bevestigen, heb ik althans in Patagonië niet gezien. Zal dus nog wel vele jaren duren.
Nogmaals de Ruta Nacional 40; eindeloos rijden met lage snelheid rijden over lege pampas

De Pampa

De rit voert ons over de pampa. Deze eindeloze Argentijnse steppe is vrijwel verlaten en de afstanden zijn enorm. We rijden soms meer dan een uur zonder iemand tegen te komen, terwijl de RN-40 toch echt de belangrijkste verbindingsweg is in het westen van Argentinië. De pampa is vrij vlak met hier en daar wat lage heuvels. Zo nu een dan een meer of een rivier. Landschappelijk gezien niet zo heel interessant. De eindeloosheid en de verlatenheid zijn echter indrukwekkend. In dat opzicht zijn er maar weinig gebieden op aarde die vergelijkbaar zijn.

De meanderende rivier vormt een fraai element in het verder wat saaie en vlakke landschap van de pampa. Rechts op de foto, in de enorme bocht van de rivier is een estancia (schapenboerderij) te zien. Verder is iedere spoor van bewoning of beschaving afwezig. Dit is het eind van de wereld
Luchtfoto van de pampa langs Ruta Nacional 40 met meanderende rivier

Met de drone boven de pampas

Als je beneden op de vlakke, vaak wat eentonige pampa staat is er fotografisch gezien vaak niet zo veel te beleven. Ik heb daarom veel met de drone gevlogen om van boven te fotograferen en video’s te maken. Vlakke landschappen die op het eerste gezicht niet zo interessant zijn, kunnen van boven juist fraaie beelden opleveren. Er moeten dan natuurlijk wel structuren en patronen te zien zijn. Helaas is het vaak lastig om van beneden in te schatten of het van boven gezien de moeite waard is. Vaak moet je dus domweg gokken en de regelmatige teleurstellingen maar voor lief nemen. Stug volhouden dus en veel vluchten maken!

De lage zon die over de heuvels schijnt, creëert hier een interessante structuur in het pampa landschap. Ontbreken de heuvels dan is het landschap een stuk saaier en weinig interessant om te fotograferen. Dit bleek het geval bij 180 graden draaien van de camera!
Luchtfoto van de pampa in de buurt van Bajo Caracoles bij zonsondergang
Een onverwachte meevaller deze moerassen langs een rivier. De RN40 liep iets verhoogd langs dit 'wetland' zodat ik de potentie van dit landschap voor luchtfotografie enigszins kon inschatten. De pampa is een aride gebied en de witte plekken op de foto zijn de zichtbare tekenen dat zout in de droge omstandigheden kristalliseert.
Luchtfoto van een ‘wetland’ langs Ruta Nacional 40 in de buurt van Gobernador Gregores

Dierenleven langs de Ruta Nacional 40

Wat betreft dierenleven is er niet zo heel veel bijzonders te beleven langs de Ruta Nacional 40. Uiteraard zijn er schapen. De pampa is immers het ultieme gebied om schapen te weiden. Opvallend genoeg zien we maar weinig boerderijen. Kennelijk gaan ze verloren in het eindeloze niets, onzichtbaar vanaf de hoofdweg. Grote aantallen Guanaco’s zijn een terugkerend fenomeen. Het is duidelijk dat ook hier conflicten zijn tussen boer en natuur. De Guanaco is in Argentinië beschermd, maar de dode Guanaco’s die we regelmatig tegenkomen langs de kant van de weg tonen de bittere realiteit dat veel boeren maar weinig ophebben met deze fraaie dieren.

Caracara’s kom je eigenlijk overal in Patagonië tegen. Het zijn opportunistische roofvogels die ook veel aas eten. Zo ruimen ze veel dode Guanac’s op. NB: deze video is 480p

Ook zien we regelmatig Guanaco’s die de dood vonden omdat ze met een poot verstrikt raakten in het hekwerk om de landerijen. Normaal gesproken springen ze zonder probleem over deze meters hoge afrasteringen, maar soms maken ze kennelijk, wellicht in paniek, een inschattingsfout, met fatale gevolgen. Geen prettige dood natuurlijk om zo langzaam om te komen van dorst.

Op een aantal plaatsen langs de Ruta Nacional 40 kwamen we dit soort gruwelijke taferelen tegen.
Deze Guanaco vond de dood nadat een achterpoot verstrikt raakte in het prikkeldraad van hekwerk
Tags: , , , ,

Geef een reactie

Close Menu