Na Torres del Paine rijden we over een verschrikkelijk slechte onverharde weg naar Argentinië om de zuidelijke Andes bij de plaatsen El Calafate en El Chaltén te bezoeken.
Op veel plaatsen, vooral in Chili, worden onverharde wegen langzamerhand geasfalteerd. Tussen Torres del Paine en El Calafate ligt echter na passeren van de Chileens/Argentijnse grens nog steeds een onverhard traject.
Weg nummer 7
Nu heb je natuurlijk onverharde wegen en onverharde wegen, maar weg nummer 7 in Argentijns Patagonië slaat werkelijk alles. Ik ken weinig officiële doorgaande wegen die zo moeizaam berijdbaar zijn als het traject tussen Tapi Aike en El Cerrito (de noordelijke kruising met de RN40). Het is een afstand van slechts 65 kilometer, maar we deden er ruim twee uur over.
Het probleem is niet eens zo zeer dat de weg onverhard is, want dat geldt voor veel wegen in het Argentijnse deel van Patagonië. Het wegdek bestaat echter grotendeels uit keien en rolstenen. Hierdoor krijg je voortdurend het idee dat de auto tijdens het rijden uit elkaar valt. Ik reed deze weg voor het eerst in 2003, maar er lijkt bitter weinig veranderd in de afgelopen 20 jaar. Wat de zaak nog enigszins acceptabel maakt, is de totale verlatenheid. Het landschap is vlak en niet echt fraai, maar de totale afwezigheid menselijke beschaving, zo ver als het oog reikt, is zonder meer indrukwekkend.
El Calafate
De plaats El Calafate moeten we maar snel vergeten. Het is een wat grotere plaats waar weinig te doen is, enigszins armoedig en vol toeristen. In El Calafate staat alles in het teken van de beroemde Perito Moreno gletsjer, een kilometer of 80 naar het westen. De Perito Moreno is een gletsjer tong die vanaf het Patagonische ijsveld oostwaarts loopt en op spectaculaire wijze eindigt in een groot gletsjer meer. Fotografisch fraai, maar helaas behoorlijk druk met toeristen. Het geheel voelde daarom toch een beetje als een ‘tourist trap’. Dit te meer daar ik tijdens eerdere bezoeken in 2003 en 2010 vrijwel alleen bij deze fraaie gletsjer stond.
El Chaltén
Dan is het gehucht El Chaltén een stuk aantrekkelijker. Een paar uur rijden verder naar het noorden over een goede asfaltweg. Ook hier best veel toeristen, maar dit is een wandelgebied met veel paden in de omliggende bergen. De wandelaars verspreiden zich dus en het is daarom een stuk minder druk dan bij de Perito Moreno gletsjer.
Ook wij hebben stevig gewandeld in het Cerro Fitzroy massief. Het absolute hoogtepunt bij El Chaltén is natuurlijk de Cerro Fitzroy of beter de Chaltén, zoals de oorspronkelijke indiaanse naam luidt. De steile piek van de Chaltén is ruim 3000 meter hoog en ligt meestal geheel of gedeeltelijk verscholen in de wolken. De berg vormt het ultieme symbool van Argentijns Patagonië. Chaltén betekent lettelijk ‘Rokende berg’, hetgeen verwijst naar het feit dat de top meestal in de wolken ligt.
