Na drie dagen in de Vestfirdir verkassen we naar het schiereiland Snaefellsnes.

Noorderlicht

De laatste nacht in de Vestfirdir was stormachtig. Er blies een wind met snelheden tot 25 meter per seconde, windkracht 9 dus. De wolken werden echter uit elkaar geblazen en de lucht was redelijk helder. Na drie weken IJsland was dit de eerste min of meer heldere nacht. Een mogelijkheid dus om het noorderlicht te zien. En ja hoor, vanaf een uur of 10 ’s avonds zagen we het noorderlicht. Niet buitengewoon indrukwekkend. In Noorwegen en Canada had ik het beslist mooier gezien, maar het was toch wel weer een mijlpaal om dit bijzondere fenomeen te zien.

Fotograferen dus. In het donker bij vliegende storm heb ik een paar uur staan fotograferen. De omstandigheden deden me denken aan Noorwegen winter 2016 toen ik het noorderlicht fotografeerde bij windkracht 10 en een temperatuur van -10 C. Ik moest toen om het kwartier naar binnen om enigszins warm te blijven. Gelukkig was het nu minder koud en kon ik in een dikke jas gewoon buiten blijven. Wel is natuurlijk altijd de vraag of bij windkracht 9 opnames met een lange sluitertijd van meerdere seconden wel scherp worden. Ik moest immers het zware statief dat ik gebruik continue vasthouden om omwaaien te voorkomen. Sommige opnames waren dus duidelijk bewogen en onscherp, maar achteraf gezien viel het resultaat niet tegen. Grootste probleem was eigenlijk dat ik weinig fraaie voorgronden voorhanden had.

Naar Snaefellsnes

Om de rijtijd naar Snaefellsnes te bekorten namen we de boot van Brjánslækur naar Stykkishólmur op Snaefellsnes. Een tocht van een kleine 3 uur maar het scheelt wel zo’n 5 uur omrijden. Het weer werkte gelukkig mee. De storm was gaan liggen en het was wisselend bewolkt. De overtocht was fraai en uitermate relaxed. Onderweg kon ik een aantal fraaie wolkenluchten schieten die ik ooit wel eens zou kunnen gebruiken in foto’s die een fraaiere lucht nodig hebben.

Snaefellsness

Het schiereiland Snaefellsnes is niet heel groot; zo’n 50-60 kilometer bij 20 kilometer. We verbleven daarom op één plaats, Grundarfjörður, om van daaruit het schiereiland te verkennen. Snaefellsnes ligt slechts een paar uur rijden van Reykjavik en is daarom veel drukker dan de Vestfirdir. Ook al omdat vanuit Reykjavik veel dagtochten naar Snaefellsnes worden georganiseerd. Het viel gelukkig mee met de toeristische drukte. Het slechte weer in het naseizoen heeft wellicht een positieve invloed gehad. Het schiereiland kent twee grote bezienswaardigheden: de berg Kirkjufell en daarnaast alles wat te maken heeft met de vulkaan Snaefellsjökull. Ook hier kregen we wederom de meest wisselende omstandigheden voor onze kiezen: van zware storm, regen en mist tot volkomen windstil helder weer en dat in slechts 3 dagen.

Kirkjufell, de iconische berg van Snaefellsnes

Tsja, wat moet ik zeggen over deze iconische berg. Allerlei dualistische gedachten dringen zich op bij Kirkjufell. De berg en het landschap er om heen is uitermate fraai. Met recht is dit één van de bekendste punten in IJsland. Echter, net als bij Vestrahorn in het zuiden van IJsland, hebben fotografen en toeristen zich massaal op deze locatie gestort. Ook hier is het dus lastig om iets te fotograferen dat niet al duizenden keren is gefotografeerd. Zo staan er bijvoorbeeld op 500px meer dan 9000 foto’s van Kirkjufell.

Vooral de compositie waarbij de berg met twee kleine watervallen op de voorgrond is gefotografeerd is favoriet. De IJslandse overheid heeft voor deze specifieke locatie  bij de watervallen een grote parkeerplaats met nette paden aangelegd om toeristen en fotografen ter wille te zijn. Deze faciliteiten worden dan ook druk gebruikt en steeds als ik er langs kwam was er wel een flink aantal fotografen in de weer om allemaal dezelfde plaat te schieten. Op een gegeven moment kreeg ik zelfs een visioen dat de IJslandse overheid vaste statieven had neergezet om het de fotografen nog eenvoudiger te maken. Waar toeristische massa gekte al niet toe kan leiden!

Ik kon het dus ook niet opbrengen om tussen al die fotografen mijn statief neer te zetten en te gaan fotograferen. Ik heb me dus maar beperkt tot wat foto’s uit de losse hand. Verder heb ik vooral gefotografeerd op een paar andere locaties in de omgeving in de hoop iets te kunnen fotograferen dat slechts een paar honderd keer in plaats van tienduizenden keren werd gefotografeerd.  

De vulkaan Snæfellsjökull

Sneeuw-berg-gletsjer is de letterlijke betekenis van Snæfellsjökull, maar de naam slaat op de hele vulkaan inclusief de gletsjer op de top. De vulkaan ligt op het uiterste west puntje van het Saefellsness schiereiland, is bijna een miljoen jaar oud en schijnt nog steeds actief te zijn. De laatste uitbarsting dateert echter van ca. 200 na Christus en de vulkaan is dus al lange tijd in rust. De bijna 1500 meter hoge Snæfellsjökull is een zogenaamde stratovulkaan, een vulkaan met een conische piramide vorm, opgebouwd uit lagen lava en as afgezet bij verschillende uitbarstingen. Om het fraaie en indrukwekkende landschap te beschermen heeft de vulkaan met de omgeving de status van nationaal park.

 We hebben drie dagen gefotografeerd in de omgeving van de vulkaan, waarbij ik vrijwel uitsluitend landschapsfoto’s maakte. Het weer was wederom, laten we zeggen IJslands, afwisselend dus. Maar omdat we vrij veel tijd hadden hebben we toch redelijk goed kunnen fotograferen. Locaties waar we niet konden fotograferen vanwege de weersomstandigheden konden we later nogmaals bezoeken. Een duidelijke hint om in een land als IJsland ruim de tijd te nemen als je wilt fotograferen!

Helaas maakte de harde wind het vliegen met de drone vaak onmogelijk. Ook hier heb ik dus minder gevlogen dan ik van plan was. Bij één gelegenheid had ik zelfs heel veel moeite om de drone boven een lava-veld tegen de wind in weer terug te krijgen. Kantje boort dus en een duidelijke waarschuwing dat windsnelheden van meer dan 15 meter per seconde niet echt geschikt zijn voor een drone!

Terug naar Keflavik en Nederland

Aan alles komt een eind. Na drie geslaagde dagen Snaefellsnes en bijna 4 weken IJsland kwamen we aan het eind van onze foto reis. IJsland nam afscheid op karakteristieke wijze: in vliegende storm en stromende regen reden we terug naar Keflavik. Nog één nacht hotel bij het vliegveld, huurauto terugbrengen, mondkapjes op en met Transavia terug naar Nederland. Het was weer voorbij!