In dit werk zien we een houten schuurtje te midden van overvloedige plantengroei in een bos. Deze wereld is groen.
Ik vond dit schuurtje in het voorjaar ergens in het zuidwesten van Noorwegen. Waarom werd ik getroffen door dit eenvoudige onderwerp en maakte ik een foto? Laat ik proberen een persoonlijk antwoord te geven op deze vraag. In de eerste plaats is daar natuurlijk de alom aanwezige kleur groen. De foto heeft hierdoor een sterk monochroom karakter. Het groen is helder en fotografisch gezien neigend naar geel. Alleen in het voorjaar, wanneer winterse kaalheid heeft plaatsgemaakt voor het jonge blad, zie je deze kleur groen in de natuur van noordwest Europa. Dit groen is vrolijk en roept automatisch allerlei positieve gedachten op van een nieuw begin….een nieuw leven.
Wat me verder vooral aanspreekt is de intieme beslotenheid van het onderwerp. Je kijkt als het ware naar een geheimzinnige eenzaamheid. De overvloedige plantengroei zorgt ervoor dat de rest van de wereld onzichtbaar is. Hier ben je op je eigen stukje wereld…..veilig afgesloten van de buitenwereld. Het schuurtje en de omgeving zijn overwoekerd door planten en ik vraag me af of hier ooit nog iemand komt. Er is immers geen weg of pad te zien dat naar dit bouwval leidt. Wat is er te zien in dat schuurtje? Hoe lang staat het hier nog in z’n groene eenzaamheid?
Ik maakte de foto met zwaarbewolkt weer. Een vereiste, want met zonnig weer zou de sfeer verpest worden door chaotische lichtvlekken van de zon, die door de bomen schijnt.
Spreekt deze foto aan? Je zou een afdruk kunnen bestellen via Werk aan de Muur.