Momenteel maak ik een korte foto trip van 10 dagen naar het oosten van Finland om beren te fotograferen.
Waarom naar Finland?
In Europa is Finland één van de beste landen om beren te fotograferen. Verspreid over het hele land leven er naar schatting zo’n 2000 beren, een aantal dat al vele jaren stabiel is. De concentratie beren is het hoogst in het oosten, met name in het gebied langs de grens met Rusland. Beren zien en fotograferen is echter lastig want het land is dichtbebost en de beren zijn uitermate schuw. Normaal gesproken zal je dus nooit een beer te zien krijgen, laat staan dat je er één kan fotograferen.
Om dit probleem op te lossen werden op verschillende plaatsen in het oosten van Finland schuilhutten gebouwd. De beren worden naar deze schuilhutten gelokt met kleine hoeveelheden voedsel, zodat je ze kan observeren en fotograferen. Niet natuurlijk zult u zeggen. Dat klopt, maar ja als je ze niet op de één of andere manier naar bepaalde gebieden lokt zal je nooit een beer te zien krijgen.
Nu ben ik niet echt een schuilhut liefhebber als het gaat om het fotograferen van dieren. Vanuit een schuilhut kan je vaak prima foto’s van wilde dieren maken, maar meestal ga ik me na enige uren in zo’n schuilhut stierlijk vervelen. Vooral als er maar weinig te zien is. Maar goed ik wilde dit beren avontuur wel eens meemaken en ik heb me dus maar over mijn reserves tegen schuilhutten heen gezet. Kortom er werden hutten geboekt voor 6 nachten op verschillende plaatsen in het oosten van Finland.
Eindeloze boreale wouden
Vanuit Amsterdam vloog ik naar Oulu om van daar per huurauto naar het oosten van Finland te reizen. Op de kaart had ik gezien dat de weg door een gebied met wouden en meren zou voeren. Ik was daarom van plan om ook nog wat landschapsfoto’s te maken. Dat viel dus tegen. Het woud waar ik doorheen reed was weliswaar fraai maar ook slaapverwekkend monotoon en eindeloos. De meren die op de kaart stonden zullen er ongetwijfeld zijn, maar als ze een paar honderd meter van de weg afliggen, zie je ze niet meer en zijwegen om er naar toe te rijden zijn er vrijwel niet. Vanaf de grond weinig spectaculairs te fotograferen dus. Dan maar vanuit de lucht. Met de drone van boven af zag het landschap er ineens een stuk interessanter uit. Ik kreeg fraaie patronen te zien, gevormd door een afwisseling van wouden, rivieren, meren en moerassen. Dit is het typische landschap van de boreale zone die zich vrijwel zonder onderbreking of afwisseling uitstrekt tot in het oosten van Siberië.
Teleurstellende eerste nacht tussen de beren
De eerste nacht had ik een schuilhut aan de oever van een meertje. Een beer aan de overkant van het meertje zou een fraaie reflectie in het water geven. Het begon hoopgevend. Ik zat nog geen 5 minuten in de schuilhut en was druk bezig om mijn fotoapparatuur op te stellen of er stond al een beer aan de rand van het meer. Fraaie reflectie inderdaad, maar geen foto. De beer keek wat peinzend in mijn richting en besloot toen kennelijk dat hij niet wilde wachten totdat ik mijn fotoapparatuur had opgesteld. Hoe het ook zij, in wilde galop verdween het beest in het woud.
Verder gebeurde er die nacht bitter weinig. Om twee uur ’s nachts kwam er nog een beer langs rennen maar ja met ISO3200 en een sluitertijd van 1/60 sec maak je geen fraaie foto’s van een rennende beer. Gelukkig waren er nog wat watervogels actief op het meer, zodat ik zo nu en dan de tijd kon doden met het fotograferen van meeuwen en eenden. Moe en ontevreden kwam ik na deze eerste nacht ’s ochtends dus terug in mijn hotel.
Meer succes in de tweede nacht
De tweede nacht verliep een stuk beter. Ik mijn laptop meegenomen in de hut zodat ik in ieder geval wat afleiding zou hebben als er weer geen activiteit zou zijn. Ik had dit keer een schuilhut in een moeras met uitzicht naar drie kanten. Dat moest dus wel wat opleveren! De eerste 5 uur gebeurde er weer niets en de batterij van mijn laptop begon al aardig leeg te raken. Ik vreesde een herhaling van de eerste nacht, maar toen om 22:30 stond er ineens een enorme mannetjes beer op ca 10 meter van de schuilhut. Onvoorstelbaar hoe geruisloos zo’n groot beest ineens voor je staat. Hij was zo vriendelijk om een kwartiertje rondom de hut te scharrelen. Ook had hij kennelijk jeuk want hij ging uitgebreid rechtovereind staan om z’n rug te schuren tegen een berk. Overigens bijna het einde van de berk, want zo’n berk is niet echt berekend op 300 kg beer. Gelukkig was het nog licht genoeg om goed te kunnen fotograferen en met brandpunten van 200-700 mm kon ik alles vastleggen.
Om half twee ’s nachts kwamen er nog twee beren langsgelopen, maar het regende inmiddels stevig en de lichtomstandigheden waren zo slecht dat ik maar geen foto’s heb gemaakt. Het was wel mooi was geweest zo en de rest van de tijd in de schuilhut heb ik geprobeerd wat te slapen. Moe maar voldaan kwam ik ’s ochtends terug in het hotel.
Meer foto’s van Scandinavië vindt u hier