Het Varanger schiereiland is een prima bestemming voor natuurliefhebbers. We fotografeerden er in het voorjaar.

Varanger: rust en stilte

We bezochten dit schiereiland in het uiterste noorden van Noorwegen in mei toen er nog vrijwel geen andere toeristen waren. Een oase van rust en stilte dus. Vooraf had ik me wel afgevraagd of deze periode niet wat vroeg in het jaar was en of de wegen wel sneeuwvrij waren. Dat viel mee. We hebben vrijwel constant stralend weer gehad met temperaturen die opliepen tot boven de 25 C. Uitsluitend op de hoogvlakte in het centrale deel bleek nog wat sneeuw te liggen. Of dit alles normaal is weet ik niet, maar voor ons was het in ieder geval bijzonder aangenaam. Wel werd ons in het plaatsje Vardø verteld dat er een maand eerder nog een meter sneeuw in het dorp lag. Niets meer van te zien dus toen wij er waren!

Ontsnapt aan de greep van de laatste ijstijd

Het schiereiland is ongeveer even groot als de provincie Zuid Holland. Geografisch is het te vergelijken met een omgekeerd soepbord, waarbij het centrale hoogland zo’n 600 meter hoger ligt dan de kust. Door de noordelijke ligging is het gebied arctisch en ligt de boomgrens op zeeniveau. Het is er dus boomloos en kaal. Golvende heuvels, gladgeslepen door gletsjers, domineren het landschap. Echte bergen tref je er niet aan. De kust is ruig met plaatselijk steile kliffen. Op het eerste gezicht is dit alles wellicht wat minder spectaculair dan veel andere gebieden in Noorwegen maar dit totaal verlaten landschap dat net ontsnapt lijkt aan de greep van de laatste ijstijd is toch heel bijzonder. 

Fotografische mogelijkheden

De zon gaat in mei niet onder in deze noordelijke streken. Vrijwel de hele dag staat de zon laag boven de horizon en je hebt dus ook 24 uur per dag fraai licht om te fotograferen. Het Varanger schiereiland is een prima bestemming voor natuurfotografen, vooral vogelfotografen en landschapsfotografen. Langs de kust wemelt het van de zeevogels en het vogeleiland Hornøya bij de plaats Vardø is een hoogtepunt. We waren er in het broedseizoen en het eiland was (over)bevolkt met broedende vogels: Aalscholvers, Alken, Zeekoeten, Meeuwen etc. Papegaaiduikers die er ook veel zouden moeten zijn zagen we echter bijna niet!

Vanuit Vardø rijd je langs de kust door een spectaculair landschap verder naar het noorden om uiteindelijk uit te komen in Hamningberg waar de weg eindigt. Eens was Hamningberg een belangrijke vissersplaats maar tegenwoordig is het verlaten. Een monument en een soort spookstad met een aantal fraaie huizen uit het eind van de 18e eeuw. We zijn twee dagen gebleven op dit eind van de wereld en het leek alsof er geen andere mensen bestonden. Ons enige gezelschap waren de zeevogels en een vos die in de verlaten haven liep te schooien.

Ook het noorden van Varanger is fotografisch gezien interessant. Om er te komen moet je terug naar het zuiden langs de kust en dan over de hoogvlakte om uiteindelijk weer af te dalen naar de kust. Ook hier weer spectaculaire kustlandschappen, zoals de Syltefjord en het gebied in de buurt van de plaats Berlevåg.

Door op de foto’s te klikken krijgt u grotere foto’s te zien. Meer foto’s van Scandinavië en Noorwegen kunt u hier zien.