Voor landschapsfotografen, die houden van ruige en onherbergzame oer-landschappen in de meest waanzinnige kleuren is het Lauca nationaal park een absoluut hoogtepunt. Ik bezocht dit interessante reservaat meerdere keren om te fotograferen.
Het Parque Nacional Lauca zoals het park in het Spaans wordt genoemd, ligt in het uiterste noordoosten van Chili op de grens met Bolivia. Het park ligt grotendeels boven de 4000 meter op de Altiplano, de hoogvlakte van de Andes.
Desolate vulkaanlandschappen
Het landschap is meest kaal en desolaat en wordt gedomineerd door eindeloze weidse vlaktes. De toppen van vele vulkanen steken hier zo’n 1000-2000 meter bovenuit. De kale hellingen van deze vulkanen zijn vaak uitermate spectaculair en fotogeniek gekleurd. Dit alles maakt het gebied zo aantrekkelijk voor mij als landschapsfotograaf. Omdat het gebied zo hoog ligt ben je constant boven de boomgrens. De karige vegetatie bestaat dan ook vrijwel uitsluitend uit wat lage struikjes en bodembedekkers zoals Punagras.
Ondanks de grote hoogte ligt er zelfs in de winter maar weinig sneeuw. Het gebied is geen woestijn. Toch valt er maar zo weinig neerslag dat zelfs de 6000 meter hoge toppen van de vulkanen grotendeels sneeuwvrij zijn. Ook gletsjers zijn vrijwel afwezig.
Het rijke dierenleven van Lauca
Het dierenleven is opmerkelijk rijk voor zo’n desolaat en hooggelegen gebied. Vooral op de zogenaamde Bofedales vind je heel veel dieren. Een Bofedale is een vochtiger en vaak ook wat moerassige vlakte waar veel planten groeien. Het zijn in feite een soort oases in een woestijn van lava en vulkanische as. Vicuna’s zijn ongetwijfeld de meest markante wilde dieren die je vindt op deze Bofedales. Ik kwam ze echter ook tegen op zo’n 5000 meter hoogte waar voor mijn gevoel toch echt vrijwel niets is te eten. Wat hebben ze daar te zoeken vraag ik me wel eens af. Daarnaast zag ik altijd wel Viscacha’s en vossen.
De Bofedales hebben ook een enorme aantrekkingskracht op vogels. Opvallend zijn de vele Ganzen. Verder zag ik veel Andesmeeuwen en Puna Ibissen. Allerlei watervogels bevolken de meertjes en riviertjes.
Voorzichtig met de hoogte in Lauca
Eén van de zaken waar je absoluut rekening mee moet houden als je Lauca bezoekt, is de grote hoogte. Het nationale park ligt zo hoog dat je kans loopt hoogteziek te worden. Tijd nemen om te acclimatiseren is dus een vereiste. Ik zelf kan er goed tegen. Afgezien van een paar dagen kortademigheid, heb ik eigenlijk nooit problemen gehad met de hoogte van 4000 meter. Mijn echtgenote kreeg echter de eerste keer wel symptomen van hoogteziekte. Na een paar dagen rustig aan was het probleem gelukkig verdwenen.
Dit is een ingekorte versie van het artikel dat gepubliceerd werd op Natuurfotografie.nl.
Meer foto’s van de Chileense Altiplano vindt u hier.