We zijn al weer ruim twee weken onderweg op onze Scandinavië trip. Alles verloopt prima, maar het wordt tijd om weer zuidwaarts te rijden. Volgens ons reisplan rijden we over de Kystriksvei langs de Noorse kust naar het zuiden.
Doorsteek naar Mo I Rana
Via Dikanäs en Tärnaby rijden we door de eindeloze Zweedse wouden en over een kleine hoogvlakte naar Mo I Rana in Noorwegen. Er lijkt maar geen eind aan te komen aan het mooie weer. Een korte en hete stop bij de fraaie Trapstegsforsen. Wat video’s en foto’s geschoten, maar het is er druk en we rijden dus maar snel weer verder.
De grens met Noorwegen is natuurlijk even spannend. Komen we als Nederlanders Noorwegen wel in met onze Corona pas? Maar geen problemen. Er staat een rijtje toeristen te wachten op de uitslag van hun Corona test maar wij mogen direct verder na het tonen van onze Corona pas. Net na de grens op de hoogvlakte, nog net boven de boomgrens kamperen we.
Mo I Rana
In de omgeving van Mo I Rana liggen een aantal toeristische hoogtepunten, die ik in een ver verleden, 70-er en 80-er jaren van de vorige eeuw, ooit bezocht had. Een goed moment om zo’n 40 jaar later weer eens terug te gaan. Als eerste bezochten we Marmorslottet, het Marmer kasteel. Hier perst het smeltwater van de Svartisen gletsjer zich door een nauwe kloof van kalksteen. Het water heeft de compacte kalksteen, echt marmer is het niet, in allerlei fraaie vormen gepolijst. Een wandeling van een uurtje bracht ons ter plekke. Die wandeling zorgde er in ieder geval voor dat er weinig andere mensen waren. Rustig fotograferen en video’s maken dus. Helaas stond het water van de rivier erg hoog waardoor de meeste rotsen onzichtbaar onder water lagen.
Svartisen gletsjer
Een tweede must in Mo I Rana is natuurlijk een bezoek aan de Svartisen gletsjer. Vanaf een parkeerplaats, zo’n 40 kilometer van Mo I Rana loopt een wandelpad naar een tong van deze gletsjer. Normaal kan je het grootste deel van de route met een bootje afleggen. Corona had echter de bootverbinding platgelegd en nu resteerde een wat saaie wandeling van een uur of 3 langs het meer naar de gletsjer. Daar hadden we dus helemaal geen zin in ook al omdat we deze gletsjer een aantal jaren terug al hadden bezocht vanaf de westkant. Kennelijk waren we niet enigen die geen zin hadden in een wandeling van 6 uur in heet weer, want op de parkeerplaats stond slechts één Zwitserse camper.
De poolcirkel
Dan maar naar de poolcirkel, de derde bezienswaardigheid bij Mo. Niet dat ik grootse zaken verwachte. De poolcirkel is immers niet meer dan een imaginaire lijn om de aarde, maar het het poolcirkel monument ligt in het Saltfjell Nationale Park en daar zou dus wel wat natuur te genieten zijn. Niet dus. Het was een toeristisch gekkenhuis op een weinig spectaculaire hoogvlakte. Bij het monument stond een enorm gebouw waar allerlei toeristische meuk werd verkocht aan de honderden toeristen die hier even stopten. Ooit in 1970 was ik hier ook geweest. Ik weet nog dat de weg, de E6 toen onverhard en er waren vrijwel geen andere toeristen. Veel meer dan dat kan ik me niet herinneren na ruim 50 jaar. Ons bezoek aan de poolcirkel was dus een wat zinloze saaie rit over een drukke E6 geworden.
De Kystriksvei
Vanaf Mo I Rana rijden we over de Kystriksvei langs de kust naar het zuiden. De Kystriksvei, alias Fylkesvei 17 of de kustweg in het Nederlands, voert langs de kust van de provincies Nordland en Tröndelag. De weg is ruim 600 kilometer lang en kent een aantal veer verbindingen. Wat landschap betreft is de Kystriksvei veel interessanter dan de E6 die verder landinwaarts loopt. Volgens National Geographic is de Kystriksvei één van de 101 mooiste wegen op onze aarde. Nu weet ik nooit wat ik met dit soort beweringen aan moet maar de weg voert zeker door fraaie landschappen.
De Kystriksvei is echter kronkelig en smal en kent een aantal veerverbindingen. Als je haast hebt kan je dus beter over de E6 rijden. Maar wij waren in noord Noorwegen om te genieten van de rust en het landschap en dan is de Kystriksvei een prima keus. We reden de Kystriksvei al eens in 2013, maar toen regende het continue. Een goede gelegenheid dus om het zuidelijke deel van de Kystriksvei nu eens met mooi weer te rijden.
