Madeira, een vulkanisch eiland in de Atlantische oceaan. Bekend om z’n bloemen. Het was al weer 8 maanden geleden dat we op IJsland waren en afgelopen juni 2022 maakten we daarom een 10-daagse trip naar Madeira.

Waarom Madeira

Op internet staan veel foto’s die gemaakt werden op dit oude vulkanische eiland. Vooral veel landschapsfoto’s gaven me het idee dat hier zeker het nodige te halen zou zijn op fotografisch gebied. Dat was dan ook de belangrijkste reden dat Madeira al heel lang op mijn lijstje stond met ‘to do foto bestemmingen’. Aan de andere kant …. mijn beeld van Madeira was dat van een eiland vol pensionado’s …. Zou ik een reis naar zo’n geriatrische instelling wel overleven? Een trip naar Madeira was er dus tot nog toe nooit van gekomen. Maar de tijd schrijdt voort en inmiddels ben ik zelf pensionado. Daarnaast was ik recent geopeeerd aan mijn enkel en moest ik het noodgedwongen tijdens de revalidatie wat rustiger aan doen. Een goed moment dus om toch maar eens de sprong naar Madeira te wagen.

Het drama Schiphol

Vanuit Nederland is er maar één mogelijkheid om naar Madeira te vliegen. Met Transavia vanaf Schiphol op de onchristelijke vertrektijd van twintig over zes in de ochtend. Te vroeg voor de trein naar Schiphol. Overnachten op Schiphol dan maar. Ook geen optie. De eerste bussen zouden ons pas omstreeks vijf uur bij de incheckbalies brengen. Veel te laat om het huidige drama ‘Schiphol personeelstekort’ het hoofd te bieden. De enige mogelijkheid die ons restte was dus om half twee ’s nachts met eigen auto vertrekken. Omstreeks half vier konden we zo in de lange wachtrij plaatsnemen. Om een lang verhaal kort te maken; we kwamen op tijd in het vliegtuig weliswaar na eindeloos in de rij staan om na een vlucht van een uur of vier in Funchal te landen.

Drie locaties op Madeira

Madeira is weliswaar niet heel groot, maar veel wegen zijn smal en kronkelig. Het bereiken van de verschillende interessante fotolocaties die ik had uitgezocht kost dus best nog wel tijd. Ik had daarom voor deze trip appartementen gehuurd in drie verschillende dorpjes verdeeld over het eiland: Porto Moniz, Sao Vicente en Canical. De eerste drie dagen was Porto Moniz in het noordwesten ons uitgangspunt. Van hieruit verkenden we het noordwestelijk deel van het eiland en de westkust.

Porto Moniz

Porto Moniz is een wat slaperig toeristenplaatsje aan de kust. Wat hotels en restaurants, die allemaal dezelfde visgerechten serveren, een zwembad tussen de lavarotsen en een aquarium, waar je in 10 minuten doorheen loopt. Veel meer is er niet en we waren blij met ons appartement in een oud boerendorpje wat meer in het binnenland.

Fotografisch interessant in Porto Moniz zijn de rotsen voor de kust. De eindeloze oceaandeining spoelt over deze grillige rotsen en dat geeft veel fotografische mogelijkheden.

Wat verder naar het oosten bevinden zich de seastacks van Ribeira de Janela. Fraaie rots pieken die uit zee omhoog rijzen. We zijn er een paar keer geweest rond zonsopkomst en zonsondergang. Helaas was het licht niet zodanig dat ik echt spectaculaire opnames kon maken.   

De westkust van Madeira

De westkust bestaat uit steile kliffen en slechts hier en daar is de zee bereikbaar. Meestal sta je dus van bovenaf de kust te fotograferen. Fraai en spectaculair zeker als je zoals wij het geluk hebt dat steeds flarden mist van zee landinwaarts drijven.

Vaak wordt de westkust genoemd als de beste plaats op Madeira om zonsondergangen te fotograferen. Wat mij betreft onzin. Deze kust is weinig geschikt voor het fotograferen van de zonsondergang. Je hebt weliswaar een fraai weids gezicht over de zee, maar bij zonsondergang kijk je altijd recht tegen de zon in en er zijn vrijwel geen fraaie voorgronden te vinden.

Het nevelwoud Fanal

Het nevelwoud Fanal ligt in het noordwesten van Madeira wat meer in het binnenland. Het is bekend onder toeristen en dan vooral fotografen vanwege z’n grillig gevormde eeuwenoude Laurier bomen. Vooral in de mist, die hier regelmatig hangt, maakt het bos een mysterieuze en sprookjesachtige indruk. Op internet is dan ook veel moois te vinden dat in Fanal werd gefotografeerd.

Ook las ik op internet veel verhalen van mensen die Fanal wilden fotograferen in de mist, maar daarin niet geslaagd waren omdat het steeds zonnig was. Om zo’n teleurstelling te voorkomen en om onder de meest gunstige omstandigheden te kunnen fotograferen bezochten we Fanal in de loop van verschillende dagen dus wel 6 keer. Onnodig, want er hing iedere keer dat we er waren dichte tot zeer dichte mist. Zo veel zelfs dat ik het op een gegeven moment zat was. Ik zou hier toch wel eens zonder mist willen zijn.