De inmiddels traditionele foto trip in februari gaat dit keer naar Andalusië in het zuiden van Spanje.

Andalusië; verscheidenheid in alles

Waarom zou je als fotograaf deze regio willen bezoeken? Landschapsfotografen zullen aangetrokken worden door de enorme verscheidenheid aan landschappen. Je vindt er het hooggebergte van de Sierra Nevada maar ook woestijnen en lieflijke cultuurlandschappen. Daarnaast heeft Andalusië ook veel interessante culturele aspecten. In de middeleeuwen was Andalusië lange tijd in handen van de Arabieren en op veel plaatsen is deze Moorse invloed terug te vinden in de vorm van paleizen en andere indrukwekkende bouwwerken.

Een beperkt aantal doelen

Andalusië is groot en er is veel te fotograferen. Wil je serieus fotograferen tijdens een foto-reis 2 weken en niet van hot naar haar rennen, dan zal je dus het aantal doelen moeten beperken. Na enig zoekwerk op internet besloot ik me daarom te richten op de kust bij Cabo de Gata, de woestijn van Hoya de Guadix en het imposante karst-gebied van El Torcal. De stad Granada met de Moorse vesting Alhambra deed ik daarbij aan als ’tussendoortje’.  

Cabo de Gata

Cabo de Gata is een kaap die in zee uitsteekt net ten oosten van Almeria. De kaap zelf bestaat uit steil uit zee oprijzende bergen en in zee voor de kaap liggen een aantal ‘seastacks’. In de buurt liggen ook nog wat zoutpannen waar je Flamingo’s kunt fotograferen. Klinkt aantrekkelijk dus. Ik heb drie dagen in dit gebied gefotografeerd. Het is fotografisch een aardig gebied, maar niet heel bijzonder. Zo is bijvoorbeeld de kust van Cantabrië en Asturië die ik vorig jaar bezocht fotografisch veel spectaculairder.

Naar de Hoya de Guadix

Vanaf Gabo de Gata rijden we naar Freile een plaatje in de Hoya de Guadix. De tocht voert eerst door de bergen van Sierra de Baza. De weg gaat flink omhoog en de vergezichten zijn spectaculair, maar helaas is het nogal heiig, hetgeen fotograferen lastig maakte.

Op de flanken van de Sierra de Baza ligt het verlaten en vervallen mijnstadje Menas de Seron, waar tot in de 60-er jaren van de vorige eeuw ijzererts werd gewonnen. Zulke verlaten spooksteden staan altijd op mijn fotografische lijst en dus werd Menas de Seron met een bezoek vereerd.

Naar Hoya de Guadix

Uiteindelijk komen we een uurtje voor zonsondergang aan in Freile waar we een hotel hebben. Nog net genoeg tijd om de eerste woestijnlandschappen te fotograferen aan de rand van het stuwmeer van Negratin.