Na Nome reizen we naar het Kenai schiereiland ten zuiden van Anchorage.
Kenai: Noorwegen in het klein
Met een oppervlakte van ruim 25.000 vierkante kilometer is het Kenai schiereiland iets kleiner dan Nederland. Het oostelijk deel is bergachtig en wordt gedomineerd door de Kenai Mountains, met toppen tot boven 2000 meter. Ook liggen er ijsvelden en fjorden waardoor het landschap nogal aan Noorwegen doet denken. Het westen is vlakker en meer heuvelachtig en is ook meer bewoond.
Kenai National Wildlife Refuge
Dit wildlife refuge is een natuurgebied in het centrale deel van het schiereiland. Het bestaat uit boreale wouden, meren, moerassen en hooggebergte. Hoewel er weinig mensen wonen is het toch relatief eenvoudig bereikbaar omdat er een aantal wegen doorheen lopen. We hebben er twee dagen rondgekeken en gewandeld om landschappen te fotograferen. Ook hoopten we natuurlijk wat wild voor de lens te krijgen; het is immers een wildlife refuge.
Het viel wat tegen. Het gebied is fraai, maar de vergelijking die ik al snel ging maken met Noorwegen, pakt wat mij betreft toch echt negatief uit voor Kenai. Ook het wild was ons niet gunstig gezind. Behalve een zwarte beer, die rustig langs een onverharde weg stond te grazen, zagen we uitsluitend eekhoorns. Niet iets om heel opgewonden van te raken.
Homer
Na het wildlife refuge reden we door naar Homer, een klein vissersplaatsje in het oostelijk deel van Kenai. Alles staat hier in het teken van het sportvissen op met name platvis. Met enige overdrijving heeft Homer zich zelf dan ook benoemd tot Heilbot hoofdstad van de wereld. Ook komen hier veel toeristen om met een vliegtuig naar de beren in Lake Clark National Park te gaan. Ik heb echter niets met vissen en die beren vluchten zijn me toch echt te duur. Minimaal U$ 700 per persoon voor een uur of vier en dat terwijl ik vroeger voor minder dagenlang tussen de beren had rondgelopen. Nee, wij gingen naar Homer omdat hier een aantal interessante stranden zou liggen. Daarnaast had ik de hoop hier adelaars en kraanvogels te kunnen fotograferen.
Helaas, ook Homer viel tegen. De kust rond Homer bestaat uit fotografisch gezien weinig interessante kiezel stranden, waar je bovendien maar moeilijk kan lopen vanwege de losliggende stenen. Wel zagen we wat adelaars en kraanvogels, maar ik ken beslist betere plekken om ze goed te kunnen fotograferen. Ook Homer zelf is weinig aantrekkelijk. Het is zo’n typisch Amerikaans plaatsje met benzinestations en supermarkten waar niets te beleven valt. Kortom als je niet van vissen houdt zoals wij of geen fortuin wenst uit te geven om beren te zien dan heb je maar weinig te zoeken in Homer. De tweede dag vroegen we ons dus af ‘wat doen we hier’ en besloten we te vertrekken. Gelukkig was het weer geweldig want als het hier ook nog geregend had…..
Kenai Fjords National Park
Het Kenai Fjords National Park ligt in het zuiden van het Kenai schiereiland ten westen van de plaats Seward. Steil uit zee oprijzende bergen, fjorden en ijsvelden domineren het landschap. Vooral interessant is het grote aantal zeedieren, zoals zeeotters, zeehonden en walvissen, dat hier voorkomt. Het park is moeilijk bereikbaar. Er zijn geen wegen en slechts een paar wandelpaden aan de oostkant in de buurt van Seward. Om het park te bezoeken moet je daarom eigenlijk altijd gebruik maken van een boot.
Als je niet zelf over een boot beschikt heb je weinig andere keus dan maar een plaats te boeken op één van de standaard tours die in Seward worden aangeboden. Niet mijn favoriete optie, want net als op de bus in Denali ben je afhankelijk van de kapitein die een standaard route vaart zonder de mogelijkheid te hebben ergens langer te blijven als het interessant is. Maar als gezegd geen keus en ik moet achteraf toegeven, onze dagtocht viel niet tegen. Heel veel zeeleeuwen, orka’s en bultruggen gezien en ook nog wel redelijk kunnen fotograferen. Uiteraard te kort blijven liggen naar mijn zin als het met de dieren voor een fotograaf echt interessant werd, maar voor een georganiseerde standaard tour met toeristen die graag zo veel mogelijk verschillende dingen willen zien in zo kort mogelijke tijd vond ik het niet slecht.