In september en oktober 2022 maakten we weer een lange trip naar Namibië en Botswana. Eén van de doelen die ik voor vertrek in mijn hoofd had was het fotograferen van een Cheeta.

Namibië en Botswana; voor de zoveelste keer

De laatste keer dat we Namibië en Botswana bezochten was net voor Corona in 2019. Niet zo heel lang geleden dus. Na alle Corona perikelen wilde ik echter wel weer eens een langere avontuurlijke trip maken en het zuiden van Afrika leek daarvoor een prima bestemming. Voor zo ver we konden beoordelen speelde Corona in het zuiden van Afrika geen grote rol meer in het dagelijks leven en alle beperkende maatregelen waren dan ook opgeheven. Op naar het zuiden van Afrika dus.

In dit en volgende berichten zal ik het één en ander vertellen over deze 6 weekse trip. Geen chronologisch verslag maar ik zal een aantal belevenissen die ik leuk vind of die om wat voor reden dan ook indruk hebben gemaakt, voor het voetlicht brengen. Als eerste hierbij de vliegreis naar Windhoek en ons bezoek een week later aan de Cheetah View Lodge in het noorden van Namibië.

Schiphol vermijden

Schiphol….dat is anno 2022 chaos en wachtrijen bij het inchecken en bagage afhandeling. Dat wilde ik dus absoluut vermijden. Daarnaast had een directe vlucht van Europa naar Namibië mijn voorkeur om de kans dat bagage ergens zou verdwijnen zo klein mogelijk te maken. Zo bleef er slechts één mogelijkheid over. Een vlucht met Eurowings van Frankfurt direct naar Windhoek in Namibië.

Ik had wat aarzeling over deze luchtvaartmaatschappij want op internet zijn er toch best wat negatieve verhalen over Eurowings te vinden. Het viel echter alleszins mee. Probleemloos inchecken zonder wachtrij en afgezien van een verschrikkelijk slecht ontbijt, net voor de landing in Windhoek, was het een comfortabele vlucht zonder problemen. Zo stonden we dus omstreeks 7 uur ’s ochtends in de stralende september zon op het vliegveld van Windhoek. Bagage inklaren, huurauto (met daktent) afhalen, boodschappen doen in Windhoek en rijden naar onze eerste overnachtingsplaats; alles verliep op rolletjes. Het begin kon niet beter!

Fotograferen van een Cheeta

Afrika bezoeken betekent natuurlijk dieren fotograferen. Eén van de diersoorten waar ik tijdens deze trip speciale aandacht aan wilde schenken, was de Cheeta. De afgelopen decennia is het aantal Cheeta’s in de vrije natuur flink teruggelopen. De Cheeta is helaas een bedreigde diersoort geworden. Het fotograferen van deze fraaie dieren in de vrije natuur is dus best lastig geworden. Veel foto’s zijn geluks-shots gemaakt tijdens toevallige ontmoetingen. Ook ik heb tijdens vele bezoeken aan het zuiden van Afrika maar zelden een Cheeta gezien. Hoe spannend die ontmoetingen ook waren, de foto’s die ik maakte, vallen toch in de categorie ‘lucky shots’. Weinig meer dan standaard biologie boek foto’s. Uitsluitend als je de mogelijkheid hebt en bereid bent om wekenlang achter ze aan te lopen in gebieden waar ze voorkomen, kan je foto’s maken die uitstijgen boven zulke ‘lucky shots’. Wat dus te doen als je zoals ik Cheeta’s wilt fotograferen terwijl die mogelijkheden ontbreken. Fotograferen in gevangenschap dan maar. Dat kan natuurlijk in dierentuinen of wildparken in Nederland, maar dan krijg je op z’n best foto’s van een Cheeta in een Nederlands landschap met dennen of eiken in de achtergrond. Niet de bedoeling dus.

Dan zijn de mogelijkheden in Namibië een stuk beter. Er zijn nogal wat farms en organisaties die Cheeta’s houden om het dier van de ondergang te redden. Vaak mag je op deze locaties komen kijken en fotograferen. Voordat we vertrokken naar Namibië zocht ik dus uit wat de mogelijkheden zijn om Cheeta’s te fotograferen. Daarbij kwam ik onder andere uit bij de Cheetah View Lodge.

Cheetah View Lodge

De Cheetah View Lodge is het hoofdkwartier van het ‘Cheetah Conservation Fund‘, een organisatie die zich bezighoudt met het beschermen van Cheeta’s en het opvangen van wilde Cheeta’s die gewond zijn of op een andere manier opvang nodig hebben. Ze hebben een museum en ze organiseren activiteiten om hun projecten onder de aandacht van het publiek te brengen. Daarnaast kan je een soort bungalow huren als je wilt overnachten. Toen wij er waren hadden ze zo’n 30 Cheeta’s waarvan slechts 5 ooit weer teruggezet zouden worden in de vrije natuur. De overige dieren waren te gewend geraakt aan mensen om ooit nog succesvol teruggezet te kunnen worden.

De Cheetah View Lodge heeft geen camping. Daarom hadden we een bungalow geboekt voor één nacht zodat we alle activiteiten konden meemaken. Om met de positieve zaken te beginnen: alles was uitstekend georganiseerd, onze bungalow was prima en ook avondeten en ontbijt waren goed verzorgd. Over de activiteiten ben ik helaas minder enthousiast. Alles bij elkaar vond ik het toch wel duur, terwijl de fotografische mogelijkheden behoorlijk beperkt zijn

Cheeta activiteiten

De eerste activiteit was het voeren van de Cheeta’s. Het vlees wordt echter in grote stalen bakken opgediend terwijl de Cheeta’s in vrij kleine kooien zitten. Al met al is het dus vrijwel onmogelijk om de dieren te fotograferen zonder hekken, voerbakken of andere storende elementen in beeld te hebben. Niet veel beter dus dan in een Nederlandse dierentuin.

Op naar de tweede activiteit dan maar, een bezoek aan een groot natuurlijk gebied waar Cheeta’s leefden die te zijner tijd weer vrijgelaten zullen worden in de vrije natuur. Ook dit viel tegen. Ik had weliswaar interessante discussies met onze begeleider over het leven in Namibië, maar het fotograferen van de Cheeta’s, waar ik tenslotte voor kwam, was weinig succesvol. In de hoop op actieve Cheeta’s had ik expres de laatste tour van de dag, vanaf 3 uur ’s middags, geboekt. Het mocht niet zo zijn. De Cheeta’s lagen voor pampus in de struiken en enige beweging, laat staan iets interessants, zat er niet in

De laatste activiteit was de ‘Cheetah Run’ waarbij een Cheeta achter een nep prooi aanrent. Deze Cheetah Run vond ’s ochtends vroeg om 8 uur plaats. Fotografisch mooi licht dus en ik had goede hoop om wat fraaie platen te schieten van rennende Cheeta’s. Ook dit viel echter toch wat tegen. Er zouden 4 Cheeta’s rennen, maar één Cheeta verdomde het om te rennen, terwijl de tweede het na één ren voor gezien hield. De overige twee maakten ieder 3 runs, waarbij ik best een paar redelijke foto’s heb kunnen maken, maar alles bij elkaar was het voorbij in een minuut of twintig en dat vind ik gezien de prijs van 40 euro per persoon die je moet betalen toch wat teleurstellend.

Cheetah View Lodge Conclusie

Algemene indruk van ons bezoek: een prima project en goed georganiseerd. Kom je hier om Cheeta’s te zien en iets te leren over deze fraaie dieren dan is dit een goede locatie. Kom je echter zoals ik om wat spannende foto’s van Cheeta’s te maken, dan zijn de mogelijkheden behoorlijk beperkt. Ik weet het; dieren laten zich niet dwingen. De organisatie is er toch vooral om de Cheeta’s te beschermen en niet voor mensen zoals ik, die willen fotograferen. Bekeken vanuit fotografisch oogpunt was het een wat teleurstellend bezoek. Achteraf beschouw ik mijn bezoek dan ook vooral als een financiële bijdrage aan een zinvol project: de redding van deze fraaie kat.