Tijdens onze trip naar de Azoren in februari/maart 2024 verbleven we een week op het eiland Flores.
Piepklein Flores
Flores ligt zo’n 200 kilometer ten westen van Sao Miguel en we vlogen er in een uurtje vanaf Ponta Delgada naar toe. Met een oppervlakte van 140 km2 is Flores kleiner dan de stad Amsterdam. Het eiland is vrijwel rond en waar je ook bent….de zee is dus altijd dichtbij. Flores is een must voor natuurliefhebbers, want het is rustig, het heeft een grootse natuur en je kan er uitstekend wandelen.
Het centrale deel van het eiland bestaat uit een onbewoonde en grotendeels boomloze hoogvlakte die tot ruim 900 meter boven de oceaan reikt. De hoogteverschillen op Flores zijn dus enorm! In feite bestaat het hoogland uit oude vulkaankraters; de restanten van de vulkanen die ooit het eiland hebben gevormd. In sommige van die oude kraters staat water. Een van Flora’s meest iconische landschappen wordt gevormd door de tweeling meren Funda en Comprida; twee naast elkaar gelegen kratermeren gescheiden door een dunne wand van gestolde lava.
Steile afgronden en watervallen
Het centrale hoogland loopt steil af naar zee; op sommige plaatsen honderden meters loodrecht naar beneden….adembenemend….zeker als je van boven naar beneden in de afgrond kijkt. Schitterend zijn ook de vele watervallen waar het water zich vanaf het centrale hoogland in de peilloze diepte stort.
Langs de kust heb je hier en daar ook wat vlakkere delen. Het zijn de gestolde lavastromen die eens vanuit de vulkaankraters op het centrale hoogland naar zee stroomden. De meeste bewoners van Flores wonen op zulke oude lavavelden.
Flores; een afgelegen buitenpost
Vanwege de afgelegen ligging ver buiten de grote scheepsroutes bleef het eiland tot ver in de 20ste eeuw toch vooral een vergeten buitenpost. De beschaving was altijd ver weg en het kostte veel zweet en tranen om het land geschikt te maken voor landbouw en veeteelt. Het leven in de kleine gemeenschappen op het eiland was dus tot ver in de 20e eeuw primitief en hard. Velen gaven het uiteindelijk op en vertrokken weer naar andere delen van de wereld. Wat rest van het verleden is een heel karakteristiek cultuurlandschap van primitieve huisjes en kleine akkertjes met stenen wallen als afscheiding.
Uitbundige plantengroei
Door het vochtige klimaat heeft Flores een uitbundige plantengroei. Eens was het eiland, zoals veel eilanden in de Atlantische oceaan, grotendeels bedekt met dichte Laurier wouden. In de loop der eeuwen werd veel van dat bos gekapt, maar vooral op wat steilere hellingen, tref je deze karakteristieke wouden nog aan. Ook zie op sommige plaatsen dat oude verlaten landbouwgrond weer terug veroverd wordt door bos.
We bleven een weekje op Flores en logeerden op twee verschillende locaties. Een week op een eilandje van nog geen 150 km2; is dat niet wat lang? Nee, niet wat ons betreft. Flores is een prachtig eiland en we hebben ons geen moment verveeld. Eerder was de tijd te kort. Zo hadden we nog naar het nabijgelegen eilandje Corvo gewild, maar we hadden er gewoon geen tijd voor. Blijft dus liggen voor volgende keer.
