Na ons avontuur op de Carretera Austral rijden we terug naar het Argentijnse deel van Patagonië. We bezochten hier onder andere het versteende woud van Sarmiento met z’n fraaie versteende bomen.
De versteende bomen van Sarmiento
De ondergrond van Argentijns Patagonië is buitengewoon rijk aan fossielen uit de geologische oudheid. Zo staat Argentinië bekend om z’n dinosaurus fossielen, waarvan sommigen uitsluitend in Argentinië worden gevonden. Ook worden op veel plaatsen versteende bomen aangetroffen. Soms zo veel dat je met enige fantasie zou kunnen spreken van een versteend woud.
Het woud van Sarmiento met z’n versteende bomen is een beschermd natuur gebied. Het is eenvoudig te bereiken over een goede onverharde weg een half uurtje rijden van de plaats Sarmiento. Het landschap bestaat hier uit die typische ‘Badlands’ heuvels, vergelijkbaar met bijvoorbeeld het Dinosaur Provincial Park in Canada.
Versteend woud is wellicht een wat overdreven benaming, want er is natuurlijk niet echt sprake van een woud. De versteende stammen staan niet meer recht overeind, maar liggen min of meer horizontaal in lagen sediment. Toch is het een spectaculair gezicht om de miljoenen jaren oude versteende stammen te zien liggen. Je kan je gedachten de vrije loop te laten en filosoferen over hoe de wereld er toen uitzag. De versteende bomen groeiden ooit in het begin van het Cenozoïcum, het geologische tijdperk dat zo’n 65 miljoen jaar geleden begon na het uitsterven van de Dinosauriërs. De versteende bomen zijn meest fossiele primitieve Coniferen en Palmen.
We zijn een hele dag bezig geweest in het park. Er waren die dag slechts twee andere bezoekers. Het wordt dus niet bepaald overlopen door toeristen. Ik had bijna medelijden met de park ranger die hier dag in dag uit moet zitten zonder dat er veel bezoekers komen. Aan zijn enthousiasme zal het niet liggen. Vol overgave liet hij ons het kleine museumpje bij de ingang van het park zien.
Het Versteende woud van Jaramillo
We bezochten ook het versteende woud van Jaramillo. Dit beschermde natuurgebied is lastiger bereikbaar. Het ligt nogal afgelegen, niet in de buurt van een grotere plaats waar we konden overnachten. We bezochten het dus op doorreis, twee uur rijden over een onverharde weg vanaf de hoofdweg Ruta Nacional 3 en na bezoek weer 2 uur terug naar de hoofdweg over dezelfde onverharde weg.
Ook Jaramillo is fraai, maar maakte toch minder indruk dan Sarmiento. Wellicht was de verrassing minder na Sarmiento. Het feit dat we op doorreis waren en minder tijd hadden speelde wellicht ook een rol. Fotografisch gezien vond ik Jaramillo minder dan Sarmiento. In Sarmiento had ik fraai zacht licht van een grotendeels bewolkte hemel, maar hier in Jaramillo had ik te maken met hard licht van een zon aan een strakblauwe hemel. Niet ideaal dus, maar je hebt niet alles in de hand.
