Momenteel maak ik samen met mijn echtgenote een fototrip van een kleine 8 weken door Zuid Amerika.

Overal honden

Na een lange reis van zo’n 30 uur kwamen we een paar dagen geleden aan in Calama in het noorden van Chili. Met een hoofd vol jetlag maakten we de volgende dag een wandeling door het centrum van Calama. Het is een weinig inspirerende stoffige en chaotische stad vol met slecht onderhouden huizen. Karakteristiek dus voor veel steden in het noorden van Chili. Ook heel karakteristiek zijn de honden. Met honderden struinen ze door de straten. Ze vormen een soort parallelle samenleving van honden naast de menselijke. Hun leven met alles wat daar bij hoort (vul zelf maar in) speelt zich af op straat.

Aangepast aan het stadsleven

Het is onduidelijk wie een thuis heeft bij een baasje en hoe ze aan eten komen. De meesten zien er echter redelijk doorvoed uit. Kennelijk vinden ze genoeg op straat of krijgen ze te eten van een vriendelijk Chileen. Hun aanpassing aan het stadsleven is opmerkelijk. Overal liggen ze breeduit op straat te slapen, terwijl de menselijke voetgangers voorzichtig om hen heen stappen. Auto’s….geen probleem voor de Chileense straathond; ze weten ze altijd weer te ontwijken. Ook zag ik honden die geduldig stonden te wachten bij een voetgangersoversteekplaats tot het licht op groen sprong om dan samen met de mensen naar de overkant te sjokken. Sommige honden hebben een bloedhekel aan taxi’s, kennelijk slechte ervaringen, en iedere taxi die ze zien wordt kwaadaardig blaffend achterna gezeten. Verder zijn de Chileense straathonden totaal niet agressief. Ze lijken hun eigen leven te lijden zonder zich veel aan te trekken van de mensen rondom hen. Een opmerkelijk fenomeen in Chileense steden.