Eind juni reisden we naar Noorwegen voor een trip van 3 weken. Om de drukte te vermijden had ik liever wat eerder in het voorjaar gegaan, maar omstandigheden verhinderden dat .  

Waarom weer naar Noorwegen?

We zijn al zo vaak in Noorwegen geweest. Waarom dan toch voor de zoveelste keer weer terug? In de eerste plaats natuurlijk omdat het een fraai land is met een geweldige natuur. Ook is het gemakkelijk bereikbaar en hoef je weinig voor te bereiden. Tot slot is het nog niet zo overlopen door toeristen als veel andere landen. Allemaal voordelen als je zoals wij een paar dagen voor vertrek besluit om op stap te gaan in onze oude vertrouwde Volkswagen T3 camper.

Een relaxte trip

Vanaf Kristiansand reden we via de Lysefjord naar het noorden, door het west Noorse fjorden gebied tot aan Kristiansund en vervolgens via Breheimen en Jotunheimen weer terug naar Kristiansand. Een probleemloze trip met vrij goed weer, fraaie landschappen en vergezichten, woeste watervallen, lange wandelingen, veel tunnels, soms extreem lang…..zo kan deze trip door Noorwegen wel ongeveer worden samengevat.

Op internet staat al heel veel geschreven over reizen naar en fotograferen in Noorwegen. Een blog post over Noorwegen valt dus al snel in zinloze herhaling. Doe ik dus niet. In dit bericht daarom slechts een paar zaken die me opvielen.

Ook Noorwegen wordt druk

Naar Noorwegen voor de rust en de stilte? Het is nog steeds mogelijk, maar helaas wordt ook dit land steeds drukker. Bekende plekken zijn vaak een toeristisch gekkenhuis geworden. Zo wilden we de beroemde Prekestolen, de peilloze afgrond naar de Lysefjord, weer eens bezoeken. In 1972 had ik daar samen met een vriend in totale eenzaamheid gestaan. Onmogelijk tegenwoordig. De parkeerplaats bij het startpunt van de wandeling en de campings daar in de buurt bleken afgeladen vol. Omdat we het niet zagen zitten om in een lange rij toeristen naar het uitzicht punt te wandelen, besloten we dus om dit onderdeel maar te laten vallen. Jammer, maar de herinnering aan de rust van 1972 was me te dierbaar.

Ook beroemde punten zoals Geiranger, de Trollstigvegen, Jotunheimen etc. zijn tegenwoordig afgeladen. Gelukkig is het nog steeds mogelijk om rust en stilte te vinden. Je moet echter wel de weg weten. Niet zo’n probleem als je er, zoals wij, al tig keer bent geweest. Soms is het echter best wel zoeken. Vooral gebieden die uitsluitend bereikbaar zijn over smalle weggetjes zijn nog rustig. Kennelijk mijdt de gemiddelde toerist deze meer afgelegen gebieden. Het mag tenslotte niet al te lastig worden. Ook kunnen al die idioot grote motorhomes die je tegenwoordig overal tegenkomt er simpelweg niet komen. Nu maar hopen dat al die kleine weggetjes in de toekomst niet verbeterd worden om toeristen te lokken. Ik heb overigens de indruk dat ook veel Noren zich beginnen te ergeren aan de toeristische tsunami.   

Runde

Runde is een klein eilandje voor de kust. Het eilandje is vooral bekend vanwege de vogelrotsen waar Papegaaiduikers broeden. Ik was er nooit geweest omdat ik van de vele foto’s die op internet circuleren de indruk had gekregen dat het er niet ideaal is voor het fotograferen van Papegaaiduikers. Dit jaar kwamen we in de buurt, zodat we besloten om toch maar eens een kijkje te nemen.

We kijken met enigszins gemengde gevoelens terug op ons bezoek aan Runde. De camping was overvol en in de buurt was geen mogelijkheid om vrij te kamperen. We moesten dus mannetje aan mannetje op de camping staan. De wandeling van een paar uur over het eiland was schitterend. Mooi weer met optrekkende bewolking en fraaie vergezichten over de oceaan. Ideaal dus om te fotograferen.

De vogelrotsen waren, zoals ik al vreesde, vanuit fotografisch oogpunt teleurstellend.  Veel vogels, dat wel, maar veel te ver weg om goede foto’s te maken. Ook kan je de vogels vrijwel uitsluitend van boven fotograferen, waardoor ze als het ware platgedrukt worden op de rotsen. Tot slot stonden de fotografen drie rijen dik op de weinige locaties waar je dicht bij de Papegaaiduikers kan komen. Een verbijsterende ervaring want ik kan me niet voorstellen dat je als natuurfotograaf in die drukte wilt fotograferen. Dit is geen natuur belevenis meer, maar kennelijk is dat voor veel natuurfotografen geen punt.

 Nog veel sneeuw en ijs

We kwamen aan in Noorwegen op 21 juni, precies op de langste dag van het jaar. Het voorjaar liep op z’n eind, maar in de bergen op het fjell lag nog veel sneeuw. Zo veel dat wandelen soms lastig was.

Ook waren de schapen, die je in de zomer overal tegenkomt op het fjell in Noorwegen, op veel plaatsen nog afwezig. Naarmate de reis vorderde, was duidelijk te zien dat de hoeveelheid sneeuw sterk afnam. Het landschap veranderde zienderogen en aan het eind van de trip, half juli, liepen overal op het fjell weer schapen.